Als je bezig bent met wat je ongeveer
het mooiste vind dat er is... dan blijft er weinig tijd over om je naar een internet café te begeven om een wellicht interessant verhaal op het digitale papier te zetten... De reden waarom ik er lang over deed een nieuwe stukje weblog te produceren!
Terwijl ik Luis Armstrong en Ella Fitzgerald hoor zingen over het geluk in hun leven... "Heaven...., I'm in Heaven" zit ik hier achter mijn nieuwe vriend en tevens laptop.Ik hoef dus niet naar de Internetgelegenheden maar kan hier heerlijk in huis, op mijn kamertje in "Chez Dieux" mijn verhaal aan jullie doen...! Zoals al duidelijk op foto's die ik in de afgelopen periode online heb gezet, waar natuurlijk al een verhaal uit is af te lijden, heb ik veel meegemaakt. Hierbij mijn verhaal...
Er is veel gebeurd sinds ik vertrok uit het mooie en fijne India. Het was kerst, Oud en Nieuw, ik kreeg allerlei bezoek, Myrthe werd moeder omdat Floris werd geboren en mijn lieve vrienden vertrokken weer naar NL.
Met
het Kodavu
volk nog in de jungle, begaf ik mij vanuit Madikeri met de bus naar het vliegveld. Het werd een bijzondere reis. Naar Bangkok was allemaal geen probleem, maar wie heeft ooit een ticket in bezit gehad met het vluchtnummer van de ene maatschappij (Bangkok Airlines) en de naam van de andere maatschappij (Thai Airways) op het papiertje? Ik bleek de gelukkige te zijn. Hoe is het mogelijk? Ik heb ook werkelijk geen idee. En ik bleek zelfs zo gelukkig dat geen van beiden maatschappijen zich verantwoordelijk voelde mij mee te nemen vanuit Bangkok naar Ho Chi Min. Waar ik eerst nog de dag in Bangkok zou doorbrengen, lukte het mij na eindeloos soebatten een directe aansluiting te krijgen naar Ho Chi Min, heerlijk en gelukkig maar dat de mogelijkheid bestond.
Aangekomen op 12 december in de morgen informeerde ik nog even op het vliegveld of mijn kitespullen vanuit NL al waren gearriveerd (die waren opgestuurd vanuit NL met als aankomstdatum 12 december), in de veronderstelling, die neem ik dan ook direct even mee.... Hoe had ik dat ooit kunnen denken? Echter, e waren nog niet in het land en zouden pas op de 14e arriveren. S'middags zocht Robert en Tau op, twee vriendjes vanuit NL die nu een investeringsmaatschappij zijn gestart in Ho Chi Min en at een hapje met hen alvorens ik naar mijn hotel ging.
De dagen erna bestonden uit af en aan rijden naar het vliegveld, het verzamelen van honderden stempels, een duidelijke erfenis van de bureaucratie die hier nog steeds hoogtij viert. Uiteindelijk had ik mijn tas met kitespullen door de customs en hoefde alleen Sander en Rachel te wachten zie zouden arriveren op de 15e en waren we klaar voor fase twee van mijn reis: het kiten in Mui Ne!
Helaas kwamen de kitespullen van S & R niet met de vlucht mee en hebben we 2 dagen gewacht op de eerste tas in Ho ChiMin en gaven voor de tweede tas min of meer de hoop op. Deze werd uiteindelijk een week later in Parijs gevonden en arriveerde 8 dagen later...
We reden de derde morgen naar het paradijs aan de kust en het is hier nog steeds helemaal ideaal.
Het is nu zes weken nadat ik India verliet. Het India waar ik met een "vol" hoofd naartoe vertrok en waar ik na alle yoga, leuke trips, de prachtige mensen, het heerlijke eten, de ongelofelijk mooie stranden en avonturen, met een redelijk "opgeruimd" hoofd vandaan ging.
In de afgelopen weken waren mijn goede vrienden hier en kreeg ook nog bezoek van Hester, maar ook zij vertrok na 2.5 week weer om aan haar verplichtingen te voldoen in het op dit moment gure NL. Het was echt ZO heerlijk om ver van huis fijne mensen om je heen te hebben tijdens de feestdagen en het nieuwe jaar in te gaan op, genietend van de brakke roze/paarse nep champagne en de lokale Vietnamese Rum, die natuurlijk best lekker is, maar niet al te best voor de gezondheid.
Maar.... Misschien vraag je je af, hoe heb ik die eerste 4 maanden van mijn reis nu eigenlijk ervaren?
Ik leerde in de afgelopen tijd 3 belangrijke levenslessen. Ik las diverse boeken boeken en sprak vele en hele verschillende soorten mensen van verschillende nationaliteiten.
Leef in het heden, wees dankbaar voor al dit waardevolle dat je ontvangt en laat je niet drijven door de angst voor de toekomst. Laat ik me wel drijven door angst voor wat er gaat komen, is het onmogelijk te genieten van het heden. Klinkt heel simpel toch? Niet zweverig en makkelijk uit te voeren.
Nu iedereen een aantal weken is vertrokken en ik eigenlijk " alleen ben tussen velen" is het misschien moeilijk voor te stellen (omdat ik zojuist beschreef dat ik hier leef in het paradijs), dat het niet altijd meevalt om de "rust" te bewaren in mijn hoofd. Soms bekruipt me een gevoel van onrust en misschien wel angst over de toekomst, dat het bijna onmogelijk is te genieten van de enorm bevoorrechtte situatie waar ik me nu in begeef. Maar aan de andere kant ben ik momenten zo intens gelukkig dat ik het wel kan uitschreeuwen.
Hoe zal ik het dan beschrijven? Gaat het goed? Het antwoord is: zeker!
Dit is waar ik om gevraagd heb, wat ik mijzelf wenste! Dit is wat ik wilde, lekker buiten zijn, de sport beoefenen die ik zo mooi vind en vooral, veel momenten alleen zijn om juist deze momenten met mij zelf te hebben en daar van te leren genieten.
Dit wilde ik graag met jullie delen. Het vergaat mij dus uitstekend hier in Zuid-Oost Azie...!
Mijn avonturen zijn natuurlijk nog lang niet afgelopen! Morgen vertrek ik met een groep avonturiers naar een bounty (klik!)
en tevens visserseiland (
klik hier voor nog meer informatie) op 6 uur varen van de kust, waar we aan de noord- oost kust achter een rif op glad water een week gaan kite-surfen (zie de rode speld in het blauwe water). Dit moet een groot avontuur zijn!
Voor wat betreft de komende maanden... Ik ben van plan om hier te blijven "wonen" tot eind februari/half maart, afhangend van de wind, daarna trek ik via de Mekong Delta door Cambodja, Thailand en Maleis ie naar Singapore. Vanuit daar zal ik door Indonesie gaan reizen. Maar het kite-avontuur zit er dan echt op omdat ik mijn spullen terugstuur naar NL als ik dit oord verlaat.
Vanuit Indonesie probeer ik een vlucht te boeken naar Hanoi om vanuit daar door Noord-Vietnam naar China te trekken op weg naar de Olympische Spelen 2008 waar ik ga kijken naar het roeien en speciaal de
Holland 4, waar Gijs op slag zit (de meest rechtse op de foto).
Veel liefs vanuit Mui Ne! Sjoerd
Als je zin hebt,
check dan mijn nieuwste foto's
