Alles hier in Sapa, Noord Vietnam is ingericht op het maken van trekkings en het genereren van geld rondom die trekkings die je reinste oplichterij zijn want het zijn gewoon gebaande paden en er zijn geen kaarten te koop, of zo onduidelijk dat het onmogelijk is om hier op eigen houtje echt een goede tocht te maken. Dit is op zich geen ramp, maar wat een schande is, is dat de locals door de toeristen bureaus en trekking agencies worden uitgebuit. Ze verdienen max 5 USD per dag, terwijl een trekking en daarmee bedoel ik als een schaap opgelijnd een dag in een rij achter elkaar aan huppelen en 80% van de tijd wachten op een paar veel te vette groepsgenoten, 80USD kost. Kortom, de expert, de local, een lid van de red- of black-Hmong (een hilltribe) wordt hier ernstig tekort gedaan en de agencies gaan er met bakken geld vandoor.
Daar heb ik natuurlijk lak en tevens kak aan, dus ik huurde een Russische motor, reed een half uur het dal in en sloeg af een kleine verharde weg omhoog, om mijn motorfiets te parkeren en een aanlokkende berg die recht in het vizier lag te beklimmen.
Lieve mensen, echt onbeschrijfelijk. De rijstvelden, of eigenlijk rijstterassen, ik denk eeuwenoud, liggen mooi gestructureerd tegen de bergwand aan. De afscheiding tussen de verschillende terassen zijn vaak ook paden en zo loop je zigzaggend de berg op. Eenmaal boven de terassen vond ik een pad richting een top, waar duidelijk ook gewassen werden verbouwd. Ik wilde wel weten wat het was en klom verder. Zo had ik een prachtige middag en bereikte na 3 uur de top. Wat een top tijd heb ik hier, ongelofelijk. Een rustgevende, groene parel op aarde...
Anyway, dag 2 leerde ik een meisje kennen omdat ik een "zoekopdracht" had van een vriendinnetje uit Amsterdam ((Mo)nique) die me een kadeootje had meegegeven en een foto van een meisje met dezelfde naam: "Mo".
Mo is een afstammeling van de "Black H'Mong Hilltribe". Anyway, ik liet dus aan dat meisje, haar naam is "Ha", wat ik op straat tegenkwam, een local van 16 jaar, die foto op mijn Ipod zien en ze kende dat meisje wel, sterker nog, ze waren vriendinnen. Mo was alleen niet meer in Sapa, maar in een hilltribe op 3 uur loopafstand. Wij zijn de volgende dag samen op zoek gegaan, waanzinnig leuk, met z'n tweeën, weg van alle toeristenpaden.
We vonden Mo ergens onderweg aan de oever van een rivier waar ze een groep toeristen achterna zat en gaven het kadeautje. Eerst wilde ze helemaal niet geloven dat ik zomaar dat kadeautje wilde geven. Wie was ik? Waar kwam ik nu opeens vandaan?
Mo was ook nog eens zo in de war dat ik plotsklaps voor haar neus stond met een foto en een presentje, dat ze al haar verkoopwaar in de rivier liet vallen. (en daarbij mijn spullen die ik later van haar zou kopen) Omdat ze verkoopstertje is kocht ik voor veel te veel geld een verschrikkelijk lelijk kussensloop en een portemonnee die ik mijn ergste vijand nog niet eens kado zou doen.
Later die middag zwommen we in de rivier en ik viel in slaap op een rots aan de rivier, hoe mooi kan het leven zijn?
Onze tocht samen (met Ha) was zo'n succes dat ze mij bij haar ouders thuis uitnodigde in haar geboortedorpop een 15 kilometer rijden op de motor. Vanochtend stond ik om 05:45 naast mijn bed en we reden om zes uur naar de vallei om vanuit daar omhoog te klimmen naar de hut van haar ouders. De zwarte H'mong leeft volledig van hun eigen rijst en vlees. De verbouwde rijst wordt volledig geconsumeerd en is niet voor de verkoop. Ha en ik zagen twee meisjes over de terassen lopen en ik vroeg of ze naar school gingen? Nee zei Ha, "ze gaan een andere familie helpen op het land, als tegenprestatie".
Ha nam mij mee de berg op naar de top, een uur of 3 klimmen en ik kreeg een volledige les natuurkunde. We groeven knollen op die je kunt eten, ze wees me planten aan die een mens in 2 minuten volledig verlammen, etc, etc. We genoten van een heerlijke pineapple tijdens een korte stop.
Vervolgens werd het tijd om ons nuttig te maken. We sprokkelden een hele mand vol met hout voor haar moeder, omdat goed brandhout alleen maar hoog op de berg ligt(logisch want iedereen haalt het natuurlijk zo dicht mogelijk bij huis uit het regenwoud) Ha wiegerde mij, ik heb het haar een aantal keren gevraagd, de mand met zeker 15kg hout, te laten dragen. In de H'mong cultuur dragen de vrouwen het hout voor het vuur. Laten ze dit door kinderen of een man doen, worden ze als "lazy woman" beschouwd... Ik dus alleen mijn rugtasje.... Voelde me behoorlijk lazy, zo achter Ha, die 40 kg weegt en de helft van haar gewicht 2 uur naar beneden aan het sjouwen was...
Bij terugkomst aten Ha en ik in de hut van haar ouders. Rijst, kip en gezouten vis uit de rivier. Dit moest ik even kwijt, ik geniet....
Check voor de Pics mijn album met Ha
donderdag 17 april 2008
maandag 14 april 2008
Mekong Delta, Cambodia, Hanoi en Sapa
Op 4 maart arriveerde mijn nieuwe reismaatje Nina vanuit Israel op Ho Chi Minh Airport en verbleven we een heerlijke laatste 10 dagen in Mui Ne. Ik moet zeggen, na drie maanden kite-surfen, met een windstille pauze hier en daar en een mini-vakantie naar Pnom Penh in Cambodia, was ik wel klaar met Mui Ne. Het werd tijd om mijn kite-spullen op de bus te doen richting Maui waar ik na de Olympische Spelen in Beijing begin september zal arriveren!
Hawaii wordt door velen gezien als strand-surf en relax-eiland, maar wat velen niet weten is dat de Hawaii eilanden een spiritueel centrum zijn voor vele reizigers. Ik zie er enorm naar uit om de eilanden te bezoeken, weer lekker te kiten en rond te toeren. Vulkanen, bergen, fantastische stranden etc, etc.... Maar ik zal niet op de zaken vooruit lopen, eerst maar eens een terugblik in de tijd...
Eenmaal mijn kite-gear op de post en mijn rugtas weer gepakt, stapten we op de bus naar Ho Chi Minh. Heerlijke stad is dat toch. Prachtig, waanzinnig druk, maar de mensen zijn een stuk meer ontspannen dan in het noorden van Vietnam kan ik nu wel zeggen. Vooral het zwambad op het dak van ons hotel was een welkome attractie. Een kilometerver uitzicht, met een biertje in de hand, geen gek leven.
We vertrokken na drie dagen richting het zuiden van Vietnam. Vier uur in een afgeladen minibus naar Can Tho, gelegen midden in de Mekong Delta. De Mekong Delta is echt prachtig!!!
We boekten een private tour in een gemotoriseerde banaan met een grasmaaier als motor en niet engels sprekende gids.
Can Tho is als hoofdstad van de provincie Hau Giang het centrum van Mekong Delta. De Mekong Delta bestaat uit negen aderen van de rivier De Mekong, afkomstig vanuit Tibet. Door onder andere de verbeterde irrigatie en de veredeling van de rijst is de Mekong Delta rijstgebied één van het grootste rijstproductie gebied van de wereld geworden. Je vindt hier dan ook rijst, rijst en nog meer rijst (en nog meer....). We bezochten een rijsfabriek(je). Stel je hierbij geen lopende banden etc. voor maar door en door gekookte rijst die op groeiende platen wordt "gebakken" en vervolgens te drogen wordt gelegd in de zon op rieten matten. Hierna gaat het een soort Noodles Machine in en komen de heerlijkste rijst noodles te voorschijn. Lieve lezers, HEERLIJK in de noodlesoup die ik hier met liters heb verorberd!
In de Mekong Delta is geen cultuur maar het landschap is indrukwekkend. Je kunt de Delta dus het beste ontdekken in een bootje, varende door drukke kanalen waar de inwoners varen met hun groeten-fruit producten richting de drijvende markten op de grote rivier, maar ook langs rustige oevers en supersmalle watertjes waar de bewoners haar huizen heeft op palen heeft gebouwd en als ze zich vervelen onder het genot van een paar glazen rijstwijn (een soort benzine in de vorm van wodka) dronken worden en Karaoke (een heuse hype hier in Vietnam) zingen. Ik probeerde ook een liedje, tot groots vermaak van de bewoners. vervolgens voeren we langs de talloze rijstplantages en fruit plantages.
Can Tho is een grote, bedrijvige maar ook zeker sfeervolle stad door voornamelijk de gunstige ligging aan de Mekong rivier. Can Tho heeft een leuke boulevard met restaurants en terrasjes en overdekte markt met alle producten die door de Mekong Delta worden geproduceerd. Kortom, aangezien Vietnam nog steeds zeer Frans gerorienteerd is kochten we aan tafel menig in Bordeaux geproduceerde wijn en genoten van de heerlijke reis. Can Tho is een aanrader!
Het werd na drie dagen tijd om de biezen te pakken en de reis richting Cambodia te ondernemen. Pnom Penh wachtte op ons. Wederom in een vol gepakte mini-bus begaven we ons naar Chau Doc. Daar konden we een speedboat pakken naar Pnom Penh en met de boot de grens over, alles zou voor ons geregeld worden. De Boot was een geluk, een heelijke ervaring. Chau Doc ook overigens.Chau Doc (100.000 inwoners) ligt aan de Cambodjaanse grens, 117 km van Can Tho en 245 km van Hochiminh-stad. Chau Doc had in de tweede helft van de zeventiger jaren zwaar te lijden van de grensgevechten tussen Cambodja en Vietnam.
De stad staat bekend om zijn bootwedstrijden. Er wonen naast Vietnamezen veel etnische Khmer, Cham en Chinezen. Wat opmerkelijk is voor Chau Doc is dat aan de andere kant van de Mekong een klein plaatstje ligt, Cham Village, waar een moslim eenheid tussen de Vietnamezen, Kmer en Cham people leven. We bezochten het (snikhete) plaatsje en het was prachtig.
ENTERING CAMBODIA
Zoals ik als schreef, de boot was een geluk. Het is zo heerlijk om over het water te reizen i.p.v. een bus waar de airco zo hard aan het werk is dat je tegenwoordig geen geur meer hebt van zwetende dikke Amerikanen, maar er is geen sprake meer van geur. Alleen maar ijspegels aan de binnenzijde van de ramen. Geen grap, het is soms echt koud in de bus. Menig mens wordt ziek van de airconditioning in die voertuigen. En het water is glad, geen hobbelige wegen etc, allemaal zeer relaxed!
Pnomh Penh is inmiddels een bekende stad voor me. Waar ik eind 2000 met Suzan een week in de stad doorbracht en we echt genoten van de relatieve rust en vriendelijke mensen. De stad is wel veranderd, relatief veel duurder geworden. De westerse invloeden hebben in de afgelopen 7 jaren flink toegeslagen. De dollars (de standaard currency) vliegen je zak uit...
We bezochten de standaard indrukwekkende monumenten van een verschrikkelijke oorlog die eigenlijk pas in 92 was afgelopen. S-21 de gevangenis waar 1000-en mensen na verschrikkelijke martelingen, het leven lieten, of werden getransporteerd naar de killingfields. Waar uit de luidsprekers een oordverdovend geluid werd geproduceerd om het gegil van de stervende mensen te overstemmen. Er was op het laatst geen munitie meer om de mensen op een relatief menselijk aanvaardbare manier om het leven te brengen. De beulen gebruikten alle gereedschappen om de slachtoffers om het leven te brengen.
Ik heb veel gelezen over de geschiedenis van Cambodia. Als je meer wilt weten over Pol Pot en zijn waanzinnige regime, maar ook over koning Sihanouk, google dan eens wat, er veel geschreven en het is razend interessant hoe dit alles heeft kunnen plaats vinden en hoe het mogelijk is dat bijvoorbeeld Thailand hulpgoederen aan het einde van het Kmer Rouge regime tegenhield en aan de aanhangers van Pol Pot gaf, omdat Thailand bang was dat de hulpgoederen, voedsel, tenten etc, in handen van Vietnam zou komen en Vietnam te machtig zou worden. Ik heb me echt verbaasd over de geschiedenis.
KLIK GESCHIEDENIS CAMBODIA (voor de geinteresseerden)
Na de afschrikwekkende monumenten in (en in de buurt van) Pnom Penh namen we de bus naar Siem Reap. Een nieuwe weg, die er zeven jaar geleden nog niet lag, we namen toen de boot via een zij rivier van de Mekong naar Siem Reap, was de reis nu erg comfortabel.
TEMPELS VAN ANGKOR
Lieve mensen, ik ga jullie niet veel beschrijven over dit wereldwonder. Het was de tweede keer dat ik hier was en het blijft een indrukwekkend en ongelofelijk verhaal. Dat deze tempels honderden jaren geleden werden gebouwd en zo mooi in tact zijn gebleven. Natuurlijk wordt er hard gewerkt aan het onderhoud en behoud en is het jammer dat er maar rond de 15% van de totale opbrengsten van de toegang (miljoenen $ per jaar) naar de tempels zelf gaan en de rest in de zakken van de corrupte regering verdwijnen... Maar after all, ga en aanschouw!
We namen in een dag de bus naar Ho Chi Minh en de volgende morgen vroeg een vlucht naar Hanoi. Hanoi is fantastisch. Eigenlijk veel rustiger en minder westers dan Ho Chi Minh. Maar de bewoners zijn veel minder vriendelijk. Ze gaven me de indruk een hekel te hebben aan toeristen. Je voelt je een lopend pinapparaat.
Het Mausoleum van Ho Chi Minh was zeer indrukwekkend.
Nina en ik besloten alles op eigen houtje te doen. Zelf tickets naar Halong Bay met lokaal transport en vetrokken. Het is geestig, niemand rekent op reizigers die niet een vooraf geplande tour willen doen, maar gewoon met een lokale bus naar het gebied willen. Dat deden we dan ook en hadden een heerlijke doch intensieve tijd op Cat Ba Island.
We besluiten om separaat verder te reizen. Heel jammer. Maar niet anders.
We reisden terug naar Hanoi waar we een prima laatste dag hadden samen en ik nam drie dagen geleden de nachttrein naar Lao Cai en vanuit daar de bus naar Sapa waar ik nu met een prachtig uitzicht mijn alweer veel te lange bericht zit te schrijven. Ik vraag me af wie het gered heeft tot het einde. Maar diegenen die het geduld konden opbrengen dit verhaaltje helemaal te lezen verdienen een schouderklopje als ik terug ben....
Mijn plannen voor de komende tijd:
Check voor mijn pics: KLIK HIER!
Liefs uit Sapa, Sjoerd
Hawaii wordt door velen gezien als strand-surf en relax-eiland, maar wat velen niet weten is dat de Hawaii eilanden een spiritueel centrum zijn voor vele reizigers. Ik zie er enorm naar uit om de eilanden te bezoeken, weer lekker te kiten en rond te toeren. Vulkanen, bergen, fantastische stranden etc, etc.... Maar ik zal niet op de zaken vooruit lopen, eerst maar eens een terugblik in de tijd...
Eenmaal mijn kite-gear op de post en mijn rugtas weer gepakt, stapten we op de bus naar Ho Chi Minh. Heerlijke stad is dat toch. Prachtig, waanzinnig druk, maar de mensen zijn een stuk meer ontspannen dan in het noorden van Vietnam kan ik nu wel zeggen. Vooral het zwambad op het dak van ons hotel was een welkome attractie. Een kilometerver uitzicht, met een biertje in de hand, geen gek leven.
We vertrokken na drie dagen richting het zuiden van Vietnam. Vier uur in een afgeladen minibus naar Can Tho, gelegen midden in de Mekong Delta. De Mekong Delta is echt prachtig!!!
We boekten een private tour in een gemotoriseerde banaan met een grasmaaier als motor en niet engels sprekende gids.
Can Tho is als hoofdstad van de provincie Hau Giang het centrum van Mekong Delta. De Mekong Delta bestaat uit negen aderen van de rivier De Mekong, afkomstig vanuit Tibet. Door onder andere de verbeterde irrigatie en de veredeling van de rijst is de Mekong Delta rijstgebied één van het grootste rijstproductie gebied van de wereld geworden. Je vindt hier dan ook rijst, rijst en nog meer rijst (en nog meer....). We bezochten een rijsfabriek(je). Stel je hierbij geen lopende banden etc. voor maar door en door gekookte rijst die op groeiende platen wordt "gebakken" en vervolgens te drogen wordt gelegd in de zon op rieten matten. Hierna gaat het een soort Noodles Machine in en komen de heerlijkste rijst noodles te voorschijn. Lieve lezers, HEERLIJK in de noodlesoup die ik hier met liters heb verorberd!
In de Mekong Delta is geen cultuur maar het landschap is indrukwekkend. Je kunt de Delta dus het beste ontdekken in een bootje, varende door drukke kanalen waar de inwoners varen met hun groeten-fruit producten richting de drijvende markten op de grote rivier, maar ook langs rustige oevers en supersmalle watertjes waar de bewoners haar huizen heeft op palen heeft gebouwd en als ze zich vervelen onder het genot van een paar glazen rijstwijn (een soort benzine in de vorm van wodka) dronken worden en Karaoke (een heuse hype hier in Vietnam) zingen. Ik probeerde ook een liedje, tot groots vermaak van de bewoners. vervolgens voeren we langs de talloze rijstplantages en fruit plantages.
Can Tho is een grote, bedrijvige maar ook zeker sfeervolle stad door voornamelijk de gunstige ligging aan de Mekong rivier. Can Tho heeft een leuke boulevard met restaurants en terrasjes en overdekte markt met alle producten die door de Mekong Delta worden geproduceerd. Kortom, aangezien Vietnam nog steeds zeer Frans gerorienteerd is kochten we aan tafel menig in Bordeaux geproduceerde wijn en genoten van de heerlijke reis. Can Tho is een aanrader!
Het werd na drie dagen tijd om de biezen te pakken en de reis richting Cambodia te ondernemen. Pnom Penh wachtte op ons. Wederom in een vol gepakte mini-bus begaven we ons naar Chau Doc. Daar konden we een speedboat pakken naar Pnom Penh en met de boot de grens over, alles zou voor ons geregeld worden. De Boot was een geluk, een heelijke ervaring. Chau Doc ook overigens.
De stad staat bekend om zijn bootwedstrijden. Er wonen naast Vietnamezen veel etnische Khmer, Cham en Chinezen. Wat opmerkelijk is voor Chau Doc is dat aan de andere kant van de Mekong een klein plaatstje ligt, Cham Village, waar een moslim eenheid tussen de Vietnamezen, Kmer en Cham people leven. We bezochten het (snikhete) plaatsje en het was prachtig.
ENTERING CAMBODIA
Zoals ik als schreef, de boot was een geluk. Het is zo heerlijk om over het water te reizen i.p.v. een bus waar de airco zo hard aan het werk is dat je tegenwoordig geen geur meer hebt van zwetende dikke Amerikanen, maar er is geen sprake meer van geur. Alleen maar ijspegels aan de binnenzijde van de ramen. Geen grap, het is soms echt koud in de bus. Menig mens wordt ziek van de airconditioning in die voertuigen. En het water is glad, geen hobbelige wegen etc, allemaal zeer relaxed!
Pnomh Penh is inmiddels een bekende stad voor me. Waar ik eind 2000 met Suzan een week in de stad doorbracht en we echt genoten van de relatieve rust en vriendelijke mensen. De stad is wel veranderd, relatief veel duurder geworden. De westerse invloeden hebben in de afgelopen 7 jaren flink toegeslagen. De dollars (de standaard currency) vliegen je zak uit...
We bezochten de standaard indrukwekkende monumenten van een verschrikkelijke oorlog die eigenlijk pas in 92 was afgelopen. S-21 de gevangenis waar 1000-en mensen na verschrikkelijke martelingen, het leven lieten, of werden getransporteerd naar de killingfields. Waar uit de luidsprekers een oordverdovend geluid werd geproduceerd om het gegil van de stervende mensen te overstemmen. Er was op het laatst geen munitie meer om de mensen op een relatief menselijk aanvaardbare manier om het leven te brengen. De beulen gebruikten alle gereedschappen om de slachtoffers om het leven te brengen.
Ik heb veel gelezen over de geschiedenis van Cambodia. Als je meer wilt weten over Pol Pot en zijn waanzinnige regime, maar ook over koning Sihanouk, google dan eens wat, er veel geschreven en het is razend interessant hoe dit alles heeft kunnen plaats vinden en hoe het mogelijk is dat bijvoorbeeld Thailand hulpgoederen aan het einde van het Kmer Rouge regime tegenhield en aan de aanhangers van Pol Pot gaf, omdat Thailand bang was dat de hulpgoederen, voedsel, tenten etc, in handen van Vietnam zou komen en Vietnam te machtig zou worden. Ik heb me echt verbaasd over de geschiedenis.
KLIK GESCHIEDENIS CAMBODIA (voor de geinteresseerden)
Na de afschrikwekkende monumenten in (en in de buurt van) Pnom Penh namen we de bus naar Siem Reap. Een nieuwe weg, die er zeven jaar geleden nog niet lag, we namen toen de boot via een zij rivier van de Mekong naar Siem Reap, was de reis nu erg comfortabel.
TEMPELS VAN ANGKOR
Lieve mensen, ik ga jullie niet veel beschrijven over dit wereldwonder. Het was de tweede keer dat ik hier was en het blijft een indrukwekkend en ongelofelijk verhaal. Dat deze tempels honderden jaren geleden werden gebouwd en zo mooi in tact zijn gebleven. Natuurlijk wordt er hard gewerkt aan het onderhoud en behoud en is het jammer dat er maar rond de 15% van de totale opbrengsten van de toegang (miljoenen $ per jaar) naar de tempels zelf gaan en de rest in de zakken van de corrupte regering verdwijnen... Maar after all, ga en aanschouw!
We namen in een dag de bus naar Ho Chi Minh en de volgende morgen vroeg een vlucht naar Hanoi. Hanoi is fantastisch. Eigenlijk veel rustiger en minder westers dan Ho Chi Minh. Maar de bewoners zijn veel minder vriendelijk. Ze gaven me de indruk een hekel te hebben aan toeristen. Je voelt je een lopend pinapparaat.
Het Mausoleum van Ho Chi Minh was zeer indrukwekkend.
Nina en ik besloten alles op eigen houtje te doen. Zelf tickets naar Halong Bay met lokaal transport en vetrokken. Het is geestig, niemand rekent op reizigers die niet een vooraf geplande tour willen doen, maar gewoon met een lokale bus naar het gebied willen. Dat deden we dan ook en hadden een heerlijke doch intensieve tijd op Cat Ba Island.
We besluiten om separaat verder te reizen. Heel jammer. Maar niet anders.
We reisden terug naar Hanoi waar we een prima laatste dag hadden samen en ik nam drie dagen geleden de nachttrein naar Lao Cai en vanuit daar de bus naar Sapa waar ik nu met een prachtig uitzicht mijn alweer veel te lange bericht zit te schrijven. Ik vraag me af wie het gered heeft tot het einde. Maar diegenen die het geduld konden opbrengen dit verhaaltje helemaal te lezen verdienen een schouderklopje als ik terug ben....
Mijn plannen voor de komende tijd:
- 19 april nachttrein SAPA => Hanoi
- 20 April vlucht Hanoi => Bangkok
- 21 April MEETING MET MARIKEN EN GEZIN IN ????? zo'n zin in na 6,5 maanden!
- ? => begin juni reizen naar Singapore om bij Mariken en Dirk te logeren
- Paar weken Indonesie?
- Eind juni vliegen naar Hongkong
- Eind juni => eind Aug Spelen
- 6 september vlucht naar Honolulu
- 14 oktober vlucht naar Vancouver (huwelijk neef Nathaniel)
- 1 november weer aan het werk????
Check voor mijn pics: KLIK HIER!
Liefs uit Sapa, Sjoerd
Abonneren op:
Posts (Atom)
