OmBeach, KudleBeach, Gorkarna en de Kodagu Region

Na een dag op Pallolem Beach, wat echt met de dag voller en drukker werd, had ik het wel gezien op het strand. De Royal Enfield Bullet 350 stond nog steeds met trappeldende beentjes te wachten op een langere tocht dan het dagelijkse rondritje wat ik maakte.

Ik reed nog een keer langs mijn vrienden van de garage om een rare tik te laten bekijken en ook dat werd met een schroevendraaier en een paar magische woorden verholpen. Ik sprak met mijn engelse vrind Marin of hij nog steeds wilde gaan en de volgende morgen reden we om zes uur in het opkomende licht van de zon richting het Zuiden langs de kust.

Het was werkelijk een prachtige tocht. Over bergen en langs stranden. Ondertussen wel flink concentreren op de weg want het is niet druk, maar je moet goed opletten. De Bullets gieren als maniaken het is geweldig om de een-cilindrische motoren te horen rijden. Je hoort de cilinder op en neer gaan in een laag toerental. Magistraal en geniaal, echt verslavend.

Hard rijden is onmogelijk in India om twee redenen. De eerste zijn de kuilen in de weg. Als je fullspeed een kuil pakt breekt simpelweg het frame of je wiel. De tweede reden is dat er vanalles zomaar kan gebeuren, een overstekende waterbuffel, koe of geit. Indieers zelf hebben voor veel dingen gevoel, behalve verkeer. Ze doen maar wat. Geloof me of niet, het is niet onveilig, je moet gewoon rustig rijden. En omdat de Indieers zelf ook niet hard rijden, gaat dus alles prima en gebeuren er relatief weinig zeer ernstige ongelukken in deze regio. Het was dus een echt genot.

Om 11:30 arriveerden we op een van de mooiste stranden die ik ooit zag, OmBeach en Kurdle Baeach. Geen woorden voor. Zo schoon en mooi en zulk een heerlijk water om in de zwemmen!
We verbeleven in een hotel in Gokarna, een resort. Televisie had ik al een tijd niet gekeken en na een film van Superman wist ik waarom ik het niet gemist had. Voor het eerst was ik op een plek waar de Indiers gewoon leven om te leven. Niet iedere seconde op je rug springen om je lelijke spullen te verkopen. Het was prachtig in de heilige stad Gokarna.

De reis terug verliep voorspoedig en ik boekte direct in Pallolem een trein ticket naar het Zuiden. Lang wil ik niet meer aan het strand blijven en de nachttrein de volgende dag, langs de kust naar Mangalore leek me een perfect eindpunt om vervolgens de bus te pakken naar de Kogagu Region, een national park waar trekkings perfect te doen zijn.
De trein vertrok om 00:50 en toen hij al om 00:40 aankwam en de stationmaster, die behoorlijk naar alcohol uit zijn bakkes rook, en naar mijn plek dirigeerde, lag daar al een Hindi te ronken. Ik maakte hem wakker om hem uit te leggen dat ik die sleeper had betaald. Hij sprak gelukkig geen engels dus dat maakte de zaak gemakkelijk. De Conducteur werd gehaald en deze wist mij te vertellen dat dit een andere trein was dan ik moest hebben, echter we waren al vertrokken. Deze trein was laat en meneer, ik had beter kunnen weten, een trein is NOOIT te vroeg in Nederland, laat staan in India.
Het volgende station was ook gelukkig een stop van mijn trein, dus dat scheelde. Mijn trein had gelukkig maar 4 uur vetraging op een traject van 100k, dus dat is noemenswaardig. Eenmaal in de trein deed ik een heerlijke tuk en arriveerde 09:00 in Mangalore. De bus deed 4.5 uur over het tweede traject en was verschrikkelijk. Niet de bus, maar de weg. Het was meer gat dan weg en na 2.5 uur gaat je hele lijf pijn doen. Maar, niet klagen, het was allemaal prachtig!

Eenmaal in Madikeri(klik op de naam als je wilt weten waar het ligt, had ik direct geluk. Anoop Chinnappa, een local en eco warrior, (normaal heb ik het niet zo op eco warriors, maar hier in India is het een nobele zaak, beseffende dat geen enkele vorm van vuilbewerking tot de mogelijkheden behoort...) een onwijs goeie vent had een kamer voor mij in zijn huis. Hij vertelde me dat ik vandaag mee kan met een local tribe: "The Kodava" om drie dagen met hen te leven en met hen trekkings te doen en te jagen en vissen. Het zijn vrienden van Anoop want hij heeft land voor hen in de jungle gekocht zodat zij op dezelfde plaats kunnen blijven leven zonder gestoord te worden in hun dagelijks leven.

Als het dus allemaal gaat zoals ik graag zou willen vertrek ik aan het einde van de middag (7 december) om 10 december weer terug te komen. Ik ga dus de jungle in met de bewoners en dat is behoorlijk opwindend kan ik jullie vertellen. Keep you posted! S.

Check voor de pics KLIK!