Pallolem Beach

Nadat mijn Aussie vrinden vertrokken waren werd het reizen, iedere dag s'ochtends vroeg op de brommer naar Pallolem Beach en s' avonds in het donker wel een hele onderneming. Ook omdat het niet ongevaarlijk is in het donker op een scooter een half uur naar je bed te moeten rijden.


Waar je in Nederland goede verlichting hebt langs de weg, is deze in India natuurlijk ver te zoeken. Maar stel dat er verlichting was, dan moet er ook nog stroom zijn. Stroom is een vreemd fenomeen in India. Het is er of het is er niet. Je hoort er niemand over. Het leven verandert ook niet als er geen stroom is. In Nederland gaat iedereen op zoek naar zaklantaarns, kaarsen etc en tegen de tijd dat je die gevonden hebt blijkt dat het apparaat allang gestorven is omdat de batterijen blijken te zijn gaan lekken. Het was ook immers 6 jaar geleden dat voor het laatst de stroom uitviel en de zaklantaarn die je de dag erna kocht omdat degene die je had kapot was vanwege de lekkende batterijen is dus inmiddels ook niet meer.


Hoe dan ook, het verkeer blijft rijden, de mensen blijven vragen: " were joe from" en niemand lijkt het wat te deren. Het ijs smelt, geen computer werkt meer, maar men heeft het geaccepteerd. Ik moet zeggen, het past mij prima om mij simpelweg om niets maar dan ook echt helemaal niets druk te hoeven maken. Terijl ik dit schrijf valt de stroom uit maar! Hoezee! Dit cafe blijkt over een paar accu's te beschikken zodat ik mijn verhaal kan afmaken.


Het rijden s' nacht is om een andere reden best gevaarlijk... Omdat er overal waterbuffels over straat wandelen, ze pikzwart behaard zijn, net als alle andere Indiers en gewend zijn dat iedereeen voor ze stopt en daarnaast hun ogen niet oplichten als de koplamp in hun ogen schijnt (zoals bij een hond een hert of een kat), is het levensgevaarlijk als je bovenop ze klapt. Vorige week heeft een buffel het leven gelaten en een jongen een schedelbasis fractuur opgelopen omdat hij de buffel/koe niet had gezien.

Dus ik nam middels een groots diner, samen met moeder Theresa klaar gemaakt, afscheid van de familie en vertrok weer richting Pallolem beach. Ik vond voor 200 rupi (een kleine 5 USD) een heerlijk huisje tussen de palmbomen. Het is er rustig, vlak bij het strand en echt genieten.

Inmiddels is mijn Yoga cursus voorbij en ga ik nu een keer per dag. Vanochtend stond ik er voor de verandering een keer om 07:00 naast en ben ik gaan rennen over het strand. Een ware beleving omdat alle vissers net binnenkomen. Alles wat ze vangen kunnen wordt hier aan land gebracht. Kleine haaien, makreel, you name it, they have it. Iedereen helpt de netten binnenslepen en het is prachtig als langzaam de zon over het water schijnt en iedereen bezig is de handel aan land te brengen!

Na mijn inspanning begint om 08:00 de yoga, Baba (en niet Bubba zoals ik eerder schreef) stond al met een glimlach op me te wachten. Hij vind het maar niets sporten. Yoga is alles, de rest is slecht... Maar met wat onderhandeling mag ik rustig joggen, wat ik natuurlijk niet doe....

Na de yoga klas een heerlijke kom met vers fruit, yoghurt en een " verse" kop Nescafe, begeef ik mij naar het strand waar rond 12:00 het toeristenleven begint. Dat bevalt mij wel.

De komende dagen beslis ik van waar ik ga vertrekken naar Vietnam, om op de 10e van December daar aan te komen. Ik kan waarschijnlijk een Royal Enfield 350cc mand gebruiken om een toer van een week te gaan maken. Maar de eerste dag(gisteren) dat ik hem had, plofte de koppakking en moest ik hem naar de garage duwen. Hopelijk is hij morgen klaar en kan ik mee met de groep die een week gaat toeren. Anders pak ik een trein naar het Zuiden en vlieg ik vanuit Chennai naar Bangkok om vanuit daar naar Ho Chi Min te reizen. Ik wil daar op de 14e van december zijn om mijn maatje Sander en Rachel op te halen van het vliegveld. Dan begint het grote kite avontuur! Ik kan niet wachten!

Hoe dan ook lieve mensen, dank voor al jullie leuke reacties en ik hou jullie op de hoogte,

Het beste voor jullie allen en tot gauw,
Sjoerd

Check voor de foto's: KLIK